*Bana o gün şöyle demişti: ‘Beni bir daha göremeyeceksin, yanına geleceğim, nefesim daima ensende olacak ama senin bundan haberin olmayacak!’ Böyle konuşmuştu benimle. Dayanamamış ve ağlamaya başlamıştım. O anda bir ses geldi şak diye, bir şey olmuştu, korkuyordum. İdil sakin ol, elektrikler gitti, ben yanındayım, bak şimdi yanındayım korkma deyip İdil’e sarılmıştım.

*O burada, beni buldu, yine bana zarar verecek. Hayır, bana saldırma, bırak beni, ben sana ne yaptım, neyim kaldı? Işığımı aldın, daha neyimi alacaksın!* Birinin bana sarıldığını hissettim, kurtulmaya çalışıyordum o ellerden, itiyordum bana sarılmış vücudu. *Hayır, bana bu sefer zarar veremeyeceksin hayır!*

*Şişşt korkma, sakin ol, benim, Haldun. Ben yanındayım, o burada değil, sakin ol. Sana kimse zarar veremez, ben varım tamam mı? Hadi derin derin nefes al, kendine gel, her şey yolunda.* Bana sarılan adamın dediğini yapıyordum, derin derin nefes alıyordum. Biraz önce kurtulmaya çalıştığım vücuda sarılmıştım, başımı yaslamıştım ona, koklamıştım onu, kokusu huzur veriyordu.