Ömür evrelerini Çiçekçeye çevirirsek dünyaya gelişin adıdır zambak. Sade ve temizdir doğan bebek, misler gibi de kokar. 
Gençlik güldür. Goncadan başlayarak yavaşça açar; dikeni ise dikkatsiz yaklaşan herkese bir tehlikedir. Ömrümüzün ondan sonrası bir papatya gibi sessiz ve dingin. 
Yaşlılık ise bir Kasımpatı gibi geç çiçek açar ve ömrü sonu simgeleyen ilk soğuklara kadardır. Aslında fazla çiçeğe gerek yok derseniz hayatımızın her dönemine adını verecek bir gül çeşidi illaki çıkacaktır.
Benim hayatımı duygular değil sınırlar belirler diyen gizli tarafım için ise en iyi ifade Saatçe’dir. 
Hayat saatin kadranı üzerinde akrepin tek bir dönüşü gibidir.
Hiçbir zamanımızın tekrarı yoktur.