Zor, taşlı, çileli ve dikenli yollarda, hep yalnız yürüdüm. Zaman zaman sevildim, çok az takdir edildim. Çok dostlar ve dostluklar tanıdım, fedakârlıklar gördüm. Âşık oldum, bazen başarılı yol aldım. Çoğu kez de korkak oldum. Gerek öğrencilik yıllarımda, gerek öğretmenlik hayatımda, şeytanımı da hep yanımda taşıdım. Zaman zaman vicdanımın sesini dinledim, bazen de şeytanımın bana söz geçirmesine müsaade etmek zorunda kaldım. Yani hep güzele koşarken, kabahatler de işleyen bir insan olarak ömrümü ve hizmet hayatımı bitirdim. Geriye dönüp baktığımda, bunca olumsuzluklara rağmen kimseye karşı ne bir kızgınlığım, ne de bir kırgınlığım oldu. Benden kalan; sadece bir sürü keşke. Bilesiniz ki; duygularınızla hareket ederek değil, aklınızı kullanırsanız keşkeleriniz az olacaktır.

Yazdım, sizlere sundum. Şiirler, daima düşüncenin türleridir. Düşüncede asla yalan olmaz. Bu kitapta, duygularımdan, ahlarımdan ve acılarımdan bir parça sizlere takdim ettim. Soljenits’in dediği gibi *Denizin tadını almak için, bir yudum içmek yeter.*