Sonunu düşünerek çalışanlara biraz mahcubiyetle, acıyarak, üzülerek bakıyorum. Başkalarının sonunu düşünerek çalışanların ise kesin delireceğine inanıyorum. Bırak hayatı birazcık akışına... İnsanın kendi yükü ağırken, dünyanın yükünü taşımaya kalkışması akılla izah edilemez. Belki de akıl tutulmasıdır. Aklın yolu gönlün yoluna gider.
Bir insan olarak ölümle birlikte unutulup, kaybolacağımı biliyorum. Beni birinci kuşak yakınlarım bir süre için hatırlayıp, anılarımla yaşamaya ve paylaşmaya çalışır. Bizden öncekilerin başına gelenler benim de başıma gelecek. Üzülmem mi gerekir, değil. Doğanın normal akışı içerisinde olacak, biliyorum. Ancak bir yazar olarak eserlerimle uzun yıllar yaşamak isterim.