Kalabalıkların ortasında sessizce yürüyenlerin, sorularla dolu olup cevaptan çok anlamı arayanların kitabıdır Gezgin. Her okuyucu için farklı bir yerden başlar, farklı bir yerde biter. Kimi için bir içe dönüş yolculuğu, kimi için çocukluğa açılan bir pencere. Cibran’ın anlatımı, ne geçmişte ne gelecektedir; her şey şu anda, okurun gözlerinde ve yüreğinde yeniden kurulur. Karakterler semboldür, nesneler mecaz, cümleler ise gölge. Bu kitap, baştan sona bir çöl yürüyüşüdür. Ne varış noktası bellidir ne yolun uzunluğu; ama her adım, okurun kendi merkezine biraz daha yaklaşmasına olanak tanır. Gezgin, öğreti sunmaz; ama okuruyla birlikte düşünen, birlikte susan, birlikte yürüyen bir bilinçtir. Sayfalar bittiğinde kitap değil, sessizlik konuşur.

Halil Cibran, bir nar tanesinde evreni, bir dilencide insan onurunu, bir delide saklı bilgeliği bulur. Onun her metni, okuru dışarıdan içeriye çağırır; bir masal gibi başlar, bir iç konuşmaya dönüşerek sona erer. Onun sesi, hayatı gözlemleyen bir tanığın dingin sesidir. Sesi, gezginin sesidir; gezdiği yer yalnız taşlı yollar, çarşılar ya da çöller değil, insanın labirentleridir.