“…İnsanlar kederimizi sever, üzüntümüzle yoldaş olur, fakat sevinç taşınmaz bir yüktür, buna omuz verecek iki insanın olduysa onları pamuklara sar.  Annemin güzel bir sözü vardı ama bir hatırlayabilsem, sadece çok güzel olduğunu hatırlayabiliyorum…”
Hayatın içinden, hayata dair ince işlenmiş olay örgüleri. Benzetmeleri hayal dünyamızı karıştırırken bir o kadar da berraklaştırıyor. ‘Bir duygu ancak bu kadar naif bir şekilde anlatılabilir’ derken buluyorsunuz kendinizi. Karakterler bizden biri fakat Yıldız Ramazanoğlu bu kez fantastikten sürreale farklı anlatım biçimleri deniyor ve birlikte yaşadığımız hayvanlara da selam veriyor. Yeni öykü kitabı ‘Geçip Giden Şeyler’ ile bize öykücülüğün paradoksal yanlarından kesitler sunuyor.