“Altı, yedi kız gökkuşağının altına koştuk. Koşarken, oğlan olsaydım Mehmet gibi olurdum diye düşündüm. Annem beni her an aramaz, oyunuma karışmaz, kardeşlerime baktırmaz, evin işlerine yardım ettirmezdi. Oğlan olmak iyi bir şeydi.”

“Bahçe duvarının üzerine oturup sessizce iş makinelerini izledik. Hepimiz çok üzgündük ve hepimiz aynı şeyleri düşünüyorduk. Ağaçlarımızı, çocukluğumuzu söküyorlardı. Onlar ağaçları sökerken bizim de içimiz sökülüyordu.”