Kur’an-ı Kerim’de Hz. Peygamberin âlemlere rahmet olarak gönderildiği, yüksek bir ahlak üzere yaratıldığı, Allah’ı ve ahiret gününü arzulayan müminler için güzel bir örnek teşkil ettiği, onu sevmenin ve ona itaat etmenin Allah’ı sevmek ve ona itaat etmek manasına geldiği bildirilmiştir. Alimler, sevgi ve itaati emreden pek çok ayetten hareketle Hz. Peygamberin söz, fiil ve takrirlerine değer vermenin ve onlara uymanın inanan insanlar için hayır ve berekete vesile olacağı konusunda ittifak etmişlerdir. Ancak söz, fiil ve takrirlerinden bağımsız olarak Hz. Peygamberin zatına ve âsârına diğer bir ifadeyle bedenine, eline, terine, tükürüğüne, saç ve sakalından ayrılan kıllara, abdest suyuna, kanına, idrarına, kullandığı kap kacaklara, uğradığı ya da içinde ibadet ettiği mekâna değer vermenin ve onları farklı amaçlar için muhafaza edip kullanmanın hayır ve berekete vesile olup olmayacağı konusunda ihtilaf etmişlerdir. Aynı şekilde salih kabul edilen kimselerin zât ve âsârını uğurlu saymanın meşruluğu konusunda da alimler, farklı görüşler ileri sürmüşlerdir. Konu hurafeye, bidat ve istismara açık olması yönüyle önem arz etmektedir. Çalışmanın amacı, mevzu hakkında ileri sürülen fıkhî görüşlerin tespit ve tahlilini yaparak bir kısım yanlış algı ve uygulamaların önlenmesine yardımcı olmak ve alana mütevazı bir katkı sunmaktır.