Dinleyin! Size söyleyeceklerimi okuyun ve aklınızdan çıkarmayın. Bu eseri hangi bakış açısıyla okursanız okuyun, emin olun duygu ve düşüncelerinizi bir anlam gelip bulacak ve kendisine katılmasını sağlayacaktır. Eksik kalmış, hatta çok az yapılmış hayatın kime yazıldığı ve kimin gerçekten hayatı hak ettiği fikrini sorgulamayı kendisine rehber edinmiştir bu eser.

Gökşin Eresin Bilen

“Seni bir daha göremeyeceğim diye çok korkmuştum Şengülur. Neyse ki buradasın işte. Gözlerime inanamıyorum, nasıl olur böyle bir şey.”
“Ne diyorsun Gome, seni anlayamıyorum.”
“Şey! Nasılsın Gül, iyi misin? Diyorum.”
“İyi olduğumu duymak, sana iyi gelecekse eğer. Evet, iyiyim. Hem de çok iyi. Hayalimdeki hayatı yaşamaya başlıyorum nihayet, daha ne kadar iyi olabilirim ki.”
“Öyle olmana, yani iyi olmana sevindim.”
“Sen hiç iyi görünmüyorsun ama! Keşke parktaki yerinde bıraksalardı seni. Bu kuru yol kenarına göre orası yeşildi en azından, biraz daha güzeldi yani.”
“Bilir misin çiçeğim?
“Neyi Gome?”
“Dünyanın en güzel yerinden daha güzel bir yerin var olduğunu?”
“Bilmem! Neresiymiş bakıyım orası?”
“Sevdiklerinin yanı tabi ki Gül, sevdiklerinin yanı.”
“Bu kadar sevdiğini bilmiyordum Gome. Fakat şimdi daha iyi anlıyorum ki, bizi bir araya getiren şey kader değil, sevgiymiş ve bir arada tutan sevgi değil saygıymış.”