Hz. İbrahim Kâbe’yi inşa etti ve ‘insanlara ilan et, gelip tavaf etsinler!’ emriyle tüm insanlığa seslendi. 
“Lebbeyk! Allahümme Lebbeyk!” diye nidalar işitildi.
Bu! Davete icabet edecek olanların sesiydi..
“Ey İsrailoğulları! Size verdiğim nimetimi ve sizi diğer topluluklara üstün kıldığımı hatırlayın.” 
Bu! Onlara, ilahi dini benimsemeleri için ısrarla yapılan bir davet idi. Kendilerini daima üstün ve yakın saydılar. Uzaklaştılar..
“Kendisine ayetlerimizden bir kısmını gösterelim diye, kulu Muhammed`i bir gece Mescid-i Haram`dan, çevresini mübarek kıldığımız Mescid-i Aksa`ya götüren Allah, her türlü noksanlıktan münezzehtir.”
Miraç gecesi, Efendimiz Aleyhisselama gelen davet. Mescid-i Aksa. 
Ve Kutsal Kaya üzerinden göğe yükseliş.. 
Burası! Ötelere en yakın olan yerdi..
"Ey Cabir! Allah Teâlâ, eşyayı yaratmadan evvel kendi nurundan senin nebinin nurunu yarattı. Bu nur, Allah`ın dilediği şekilde onun kudretiyle deveran ediyordu. Bu vakitte Levh, Kalem, Cennet, Cehennem, mülk, sema, yer, güneş, ay, cin ve insan ortalarda yoktu. Ne zaman ki Allah, mahlûkatı yaratmayı diledi; bu nurdan parça parça, aşama aşama yarattı.”
Mescid-i Nebevi’de namaza durduğunda içindeki huzur, gözündeki yaş, kalbindeki coşku.. 
Bunlar! Ruhunun nurunun sahibine yakın olmandandı..
"Kardeşleriniz Uhud`da şehit olunca, Allah onların ruhlarını yeşil kuşların cevfine koydu. Cennetin nehirlerinden içerler, meyvelerinden yerler. Arşın gölgesinde asılı altından kandillerde yerleşirler.”
Bu! ER MEYDANI’ndaki yolculuğunu hüsn-ü hatime ile bitirme gayreti içinde olanları bir ecel dokunuşuyla belki de bekleyen son!..

Karin “Yakın” demektir. 
Yakınında olana dikkat et!
Ve yaklaşmakta olana..