Devrim Altıkulaç’ın *Eksilme*deki, usul usul akan, yalın bir üslubu benimsediği
öyküleri, artık yazarın imzası haline gelmiş tekinsiz anlarla bölünüyor, tahminleri
boşa çıkaran, beklenmedik üzergâhlarda yol alıyor. Parıldayan, ürpertici, ama
heyecanlandıran bir karanlık var yazdıklarında. Her bir öyküye özel kendi
illüstrasyonları da cabası.

*Nehir her zaman koyu, her zaman bulanık, kimi zaman daha bulanık akardı.
Derin olduğunu ancak tahmin edebilirdiniz. Kendine göre kıvamı vardı.
Kıyılarındaki kumluklarda kimseler olmuyordu. Sanki o topraklarda hareket eden
tek varlık o nehirdi. Ben ilk cinayetimi tam orada işledim*

PİKARESK