Gregor Samsa, o sabah korkunç düşlerinden uyan­dığında, kendini kocaman bir böceğe dönüşmüş olarak buldu. Zırha benzeyen sırtının üzerinde uzanıyordu, eğer kafasını biraz kaldırsaydı hafif kubbeli ve kemerlerle sert bölümlere ayrılmış kahverengi karnını görebilirdi. Üze­rindeki çarşaf onu çok az kapatıyordu ve yataktan her an düşebilirdi. Vücudunun geri kalanıyla karşılaştırınca çok küçük görünen bir sürü ayağı, o bakarken çaresizce sal­lanıyordu.

*Bana ne oldu?* diye düşündü. Bu, bir rüya değildi. Odası biraz fazla küçük olmasına rağmen düzgün bir in­san odasıydı ve tanıdık gelen dört duvar arasında sakince duruyordu. Kumaş örneklerinin bir koleksiyonu masanın üzerinde yayılmıştı –Samsa, bir pazarlamacıydı– ve ma­sanın yukarısında, yakın zamanda bir dergiden kesip yal­dızlı, güzel bir çerçeve içine koyduğu resim vardı. Resim, kürk şapka ve kürk atkı takmış, dik oturan ve tüm kolunu kaplayan ağır kürk manşonunu izleyiciye doğru kaldıran bir hanımefendiyi gösteriyordu.