Hayatın Kenar Süsü

Hayatları masal olanları düşündü.

Masaldan olma hayatları da…

Mor mürekkeplerle boyanmış morlu dağlara baktı gözlerini kısarak.

O dağların ücrasında ıssız kaldığı hayatın kenar süsüydü.

Bir yırtık tuval, bir kırık şövaleydi elde kalan. Kendinden artan, defterlerde sakladığı, bastıramadığı yüzlerce şiir, onlarca öyküydü…

Hayat, belki de var sayılan, aslında yaşanmayan bir öykünün kenar süsüydü. Kim bilir?

Yazmalıydı. Yazmak, yaşamı inceltmenin, yaşamda incelmenin hayattan damıtılan büyüsüydü.

Kim bilir?