Türkiye’nin Cumhuriyet ile birlikte attığı en köklü adımlardan biri olan laikleşme serüveni, 1938-1960 yılları arasında nasıl bir değişim ve dönüşüm geçirdi? Elinizdeki bu eser, Tek Parti Dönemi’nden çok partili hayata geçiş sürecinde, devletin dinî yayınlara, ibadethanelere ve din adamlarına yönelik politikalarını ele alıyor.
Bu kitap daha önce akademik çalışmalara konu olmamış birincil kaynaklar üzerinden, kırsaldaki dinî hayatın ve eğitimin gizli kalmış dinamiklerini ortaya çıkarıyor. Dinî yayınlar üzerindeki sıkı denetimden Diyanet İşleri Başkanlığı’nın şekillenen rolüne, camilerin akıbetinden imam-hatiplerin memuriyet dışı kalışının yarattığı toplumsal sorunlara kadar pek çok kritik konuya odaklanıyor.
CHP ve DP dönemlerinin dini politikalara yaklaşımlarındaki farklılıkları karşılaştırarak, dinî neşriyatın toplumsal yerini ve kırsaldaki gayriresmî dinî eğitimin izini sürüyor. Çok partili hayata geçişle birlikte dinî eğitimin yeniden resmiyet kazanma sürecini ve bu değişimin siyasi partilere yönelik halk desteğini nasıl etkilediğini çok yönlü bir analizle sunuyor.
Her bir bölüm, dönemin çalkantılı politikalarını ve toplumsal yansımalarını hem CHP’nin hem de DP’nin perspektifinden incelerken, okuyucuya Türkiye’nin yakın geçmişine çok boyutlu ve eleştirel bir bakış açısı sağlıyor.