Bir hikayedir çocukluk; büyüklerin yıkıntılarında gün ikindiye 
kavuşurken yeniden, yeniden yazılır. 

Gel, sen gel... 
Kibrini cami avlusuna 
Öfkeni yol kenarına 
Sabrını aklına koy gel 
Çocukluğunu giy sırtına 
Masumluğunu boynuna tak 
Ellerine sevgi tutuştur 
Gözlerini merhamete yum da öyle gel 
Sen, gel... 

Yıkık Duvar`dır Anadolu; manisiyle, ninnisiyle, ağıdıyla 
ruhumu tamir eder.