Virginia Woolf’un başyapıtlarından biri olan "Deniz Feneri", sıradan bir yaz tatili çerçevesinde derinlikli bir anlam arayışını sunuyor. 1920’lerde geçmesine rağmen, bu eser zaman ve mekân algısını sorgularken, insan ilişkilerinin karmaşıklığını da ustalıkla işliyor.
Hikâye, bir aile ve arkadaş grubunun, deniz fenerinin önündeki bir adada geçirdiği zaman etrafında şekilleniyor. Woolf, karakterleri aracılığıyla yaşamın geçici doğasını, anların önemini ve bireylerin içsel dünyalarındaki çatışmaları inceliyor. Eser, iç monologlar ve akışkan bir anlatım tarzı ile zengin bir deneyim sunarken, okuyucuyu duygu ve anlam dolu bir yolculuğa çıkarıyor.
"Deniz Feneri", Woolf’un yaratıcı dehasının bir kanıtı olarak, edebiyatın sınırlarını zorlayan, düşünce ve duygu arasında köprü kuran bir başyapıt.