Henüz küçücük bir çocukken ve neyin ne olduğunu bilmediğim yaşlarda, ailemin *Allah razı olsun iyi adamdı*, *mekânı cennet olsun Hacı Amca’nın* dedikleri o lanet adamın bedenime ilk dokunan kişi olduğunu neden hiç anlayamadıklarını, nasıl da güvenip beni ona emanet ettiklerini ve Hacı Amca’nın bana yaptıklarının ne olduğunu da anlayamamıştım.

Geçen yılların daha da acı gerçekleri yaşatacağını tahmin edemezdim.

Sadece sevilmeyi istemek "yok oluşun" doğuşu , "benliği bulmanın"başlangıcıydı.

Sevgiye olan açlığın canını mı acıtıyor?

Değersizliğin ince çığlıkları kulaklarını mı yırtıyor?

Kaçıncı tırmanış seninki?

Kaçıncı yolda bırakılma?

Bildiğiniz tüm gerçekler yalan.

Sevgisizlikte boğulduğunuzu hissettiğiniz tek bir an oldu ise kapağı açın ve okuyun.

Bir solukta, yeniden doğalım.