Jiyan, destansı bir yolculuğun ardından aradığı gerçek aşkı nihayet bulmuştu. “Aşkımız her şeyin üstesinden gelir” demişti. Meğerse gerçek olan Evin, gerisi yanılgı beşeri aşk. Jiyan, ertesi gün vardığı kadim topraklarda güneşi doğurdu. Lice meşe dağlarından şafağa Rozerin ve kudretli dağların aşkına canını adamış dağın gelini, karanlıklara özgürlük meşalesi olmuş Ronahi ile destanlar yazacaktı.

Dağın gelini olmanın şüphesiz büyük zorlukları ve bedeli vardı. Rozerin “seni üzen olursa dağlara gel” demişti. Artık evini açmış, sofrasına oturmuş, ekmeğini yediği Hakkının kaygısını yaşamak da yoktu. Dağın gelini olup esaret hayatını geride bırakmış ve özgür bir kadın ve özgürlüğün jiyanı olmuştu. Feodal erkek zihniyetinin dayattığı köle ev kadını ile özgürlük savaşçısı olmak arasında bir tercih yapmıştı.