“Çocukluk, insanın ana vatanıdır,” der Doğan Cüceloğlu. Çocukluktan çıktıktan sonra aldığımız her yaş bir gurbettir aslında. Gidilen her gurbette de ana vatan hep özlenir.
Film geriye sarılmak istenir zaman zaman. Çocukluk günleri; acı, tatlı, mutlu ve hüzünlü, nasıl geçerse geçsin zaman denilen süzgeçten, hep tatlı bir tortusu kalır.
Halil Tekeli’nin 1959 yılında Erzurum’da başlayan ana vatan macerası; Eskişehir, Adapazarı ve İzmir’de yoğun anılar bırakarak günümüze gelmiştir. Ailesini, akrabalarını, arkadaşlarını, evlerin bahçelerini, mahalleleri, sokak aralarını, okulların sınıflarını ve bahçelerini ama ille de futbolu; onun çocuk gözüyle ve saflığıyla anlattığı hikâyelerde bulacaksınız. “Çocukluğumdan İzler”de Halil Tekeli’nin özel anılarını okurken fonda da ülkede yaşanan değişimi, dönüşümü ve yakın tarihin önemli olaylarını da göreceksiniz.
“Atatürk Stadı’nın yanından geçerken tezahüratlar ve gol sesleri yükselirdi. Maçlar genelde öğleden sonra 14.30’da oynanırdı. Ben ve kardeşim amcamlara gideceğimiz zaman öğlen vakti çıkar, stadın duvar aralıklarından
Es Es’in maçlarını tek gözümüzü kapatarak izlemeye çalışırdık. Bazen de ağaca çıkıp kovalanana kadar maçı takip ederdik.”
Mevlüt Kaplan