İçeride garip, ağır, iç bulandıran bir koku vardı, öncelikle bunu yadırgadı hizmetçi. Loş ışıkları yeterli bulmadığından tavan lambasını da yaktı. Her yeri dikkatle gözden geçirdi. Mızrak ucu gibi keskin cam çubuklu avizeden dökülen ışıktan halıya akseden gölgeli çizgiler cam sehpanın altına kadar uzuyordu. Sehpanın üzerinde kullanılmış iki kristal kadeh ve etrafa saçılmış puro külleri duruyordu. Oysa gece, partiden sonra sehpayı parlatmak için ekstra bir çaba gösterdiğini çok net hatırlıyordu. Camın üzerinde her zamanki alışılmış konumunda duran ve alttaki dizleri üzerinde eğilmiş pozisyonuyla tasarımlanmış zenci kadın heykelinin tam ellerine denk gelen yerdeki Antik Yunan tanrısı Uranos* büstünü tahammülsüz bir hor görü ile iteklemiş ve siyah avuçların uzağına doğru itmişti. 
      Oysa şimdi, o büst yerinde yoktu. Yalnızca kadehler ve küller… Kristal kadehlerden birinin ağzında dolgun ve kızıl bir dudak izi vardı. Siyah ellerin tam üstündeki kadehte ise kırmızı şarap kalıntıları ve bardağın üzerinde de kanlı bir parmak izi gördü. İri başparmağın tüm çizgileri apaçık görülüyordu. Panikleyip gayri ihtiyari geriye doğru kaçtı. Yaşadığı dehşet bedenine adrenalin pompaladı. Yüzü pençe pençe yandı. Ellerini yüzüne götürüp dizleri üzerine düştü.