Şiirleri ve sessiz hikayeleriyle edebiyatımızda müstesna bir yer teşkil eden Bahtiyar Aslan’ın Cennetin Son Saatleri kitabında, bir örümceğin sabrıyla zamanı ören ve ördüğü zamanı kat eden; insanın kendi derinliğini ve değerini yine insanın bizatihi kendisi üzerinden gösteren hikayeler mevcut.

“Bir aynanın önünde oturmuyorum, bunun bilincin­deyim. Fakat yine de kendimi görüyor, kendimle sohbet ediyorum. Bunun nasıl olduğunu tam olarak bilmiyorum. Kimi acılar, ağrılar, korkular, eksilmeler, bölünmeler, parçalanmalar, yitirişler, bitişler -aklınıza benzer daha ne geliyorsa- insanı sebepsizce bir duru­mun içine, izahı olmayan bir değişime, dönüşüme veya yepyeni bir oluşuma çekebilir. Benimki biraz acıdan, bi­raz eksilişten, biraz yitirişten, bitişten, bölünmeden… Hepsinden biraz… Biraz hepsinden, biraz hepsinin dı­şından, ötesinden…”