Tarih boyunca gerek peygamberler, filozoflar, düşünürler; beşerin insan olma yolculuğu için kafa yormuş ve bu yolculukta kendi içsel yolculuklarını anlatmışlardır.
İnsanoğlunun var olma sürecinde, insan olmayı başarabilmesinin önündeki en büyük engelin de yine kendisi olduğuna dem vurmuşlardır. Kendisini olgunlaştıran insanın önündeki en büyük bariyerin yine insanın kendisi olduğu bilincine ulaşamayan insan; sorunu hep dışarda, kendinden başka kişilerde veya olay ve olgularda aramaktadır.
Kendisini tanımayan, bilmeyen veya bilmek istemeyen insanın başı da hep dertten kurtulmamaktadır.
Dahası adına ‘imtihan’ deyip bütün suçu kadere bağlayarak kendince bir konfor alanı oluşturmuştur.
Oysaki pusulayı önce kendisine, hep uzaklara, çok uzak ufuklara, ütopik hayaller peşinde koşan insanın; aslında kendisinin bir ütopya olduğunu anlaması gerekmektedir.