Xido û Kamo bextewari jiyana xwe dewam dikirin, lê zaroyên xwe nedibûn û
Pir xizan û belangaz bûn. Rojekê qereçi yek tê li ber mala wan keçikeke bi navê
Perwînê dixwaze bide wan;

“Ez kesekî çoldeçol im, ez li kû parsê bikim kes nizane, le eger hûn qani bin,
Ez ê keça xwe bidim we. Dibe ku keça min li ber mala we siudekê bibîne.”