Yüreğimdeki hasret mi beni bunca yakan yoksa terk edişlerin kavuşmasını bilmemek mi?

Nefesim ayrılığı soluğunda yaşıyor. Ben hiç bu kadar aşk duymamıştım terk edip gidene, gittiği günden başlamıştım çok şeye. Kaldırdım nefesimin içinde ayrılık kokan seni. Gömmek kolay değildi yüreğimde açan güneşi, olamazdı işte...

Şimdi haklı rolleri yapma terk edişine. Bitebilirdi çok şey gidişinle lâkin geride kalanın aşkı yaşattı yine sessiz sevdayı. Susmak geliyor içimden, nefesim sen doluyken, yüreğim sensizliğin ağırlığını yaşarken...