Gün batımı olağanüstü güzellikler getirmişti, adını sanını bilmedikleri onlarca kuş cıvıltısı, insanın üzerine dinginlik veren hafif rüzgâr bir  “esenlik bildirisiydi “ Hepsi, seferberlik çöreğinden sırayla birer lokma aldılar. Damaklarında, çörekten kalan ekşimsi bir maya tadı vardı. Bu maya, yüzyıllar öncesinden karılmış, bu toprağın insanının hamuruna tutturulmuştu. Her unda aynı lezzeti vermez, her suyla birleşmezdi. Gizli bir efsunu vardı, saklı bir tarifi.