Gürültünün genel geçerliği, sessizliğin zenginliğini bilmememizdendi belki de.

Zor günlerden geçiyoruz. Ve olabildiğince kaygılı ve endişeliyiz. Zoru kolay kılmak için daha çok koşuyor ve daha çok konuşuyoruz. Ne ki biz konuştukça azalmıyor kaygılarımız, endişelerimiz. Ancak azalıyor bereket ve huzur. Daha fazla artıyor usanç ve yorgunluk. Biraz sükûnet her şeyi başa döndürebilirdi oysa.

Sükût en güzel eylemlerdendir.

Sessizlik de bir eylemdir. Modern dünya gürültülü ve kalabalıktır.

Bu çağ bilgi çağıydı ve artık herkes çok biliyordu. Bu yüzden herkes çok konuşuyordu. Fakat bu çağ mutluluk getirmiyordu.

Bu dünyada güzel insanlar vardı.

Bu dünyada güzel insanlar vardı ve dünya onların yüzü suyu hürmetine dönüp duruyordu.

İmdat Akkoyun, dünün dünyasından günümüze ayna tutuyor Bizim En Güzel Yokuşumuz kitabında. Edebiyatın, kalemin bize burada yardım edebileceğini işaret ediyor yazdıklarıyla. Ân’ın duygu ve düşüncelerine geçmişi misafir ediyor; şimdi ve buradayızdır ve varlığımız yaşanmışlıklarla anlamlı ve kavîdir. Yazdıklarıyla yaşadığımız modern çağın içinde ve eleştirel mesafede yaşamlara, yaşanmışıklara hüzünlü ama derin farkındalıklar sağlıyor. Dünyayı güzel kılan insanların varlığına inanan okurlarını arıyor bu kitap. “Eskirken her şey eskimeyenlerdendiler.” dediği okur sizsiniz belki de.