Ahmet Rasim’in bu etkileyici eseri, toplumun kıyısında kalmış bir ruhun iç dünyasına açılan bir pencere niteliğinde. Hayatın çalkantıları içinde kaybolmuş, terk edilmiş bir kadının anıları, mektupları ve düşünceleri, geçmişin gölgelerinde yankılanıyor. Umut, aşk, hüzün ve kaybolmuşluk duygularının iç içe geçtiği bu metin, okuyucuyu derin bir yolculuğa çıkarıyor. Zamanın tozlu raflarında saklı kalmış bu sayfalar, bir insanın yalnızlığını ve içsel çatışmalarını tüm çıplaklığıyla gözler önüne seriyor. Anlatıcının kalbindeki huzur arayışı, melankoli ve belirsizlikle iç içe geçmiş bir kaderi simgeliyor. Kelimelerin ardında, geçmişin izlerini sürerken, her satırda yankılanan bir ruhun çığlığı duyuluyor.
Hayatın hüsranları içinde savrulmuş bir garibanın terk edilmiş sayfaları… Belki de hepimizin içinde bir yerlerde gizlenmiş duyguların yankısı…