*Bir gece vakti, yatağımda, sırtını seyrettiğim karım uykusunda iken, ben sadece düşündüm. Bu hayatın içinde kime verilecek ne sözüm kalmıştı ki? Babamın hatırı da kendi gibi toprağa gömülmüştü nihayetinde. Özgürdüm. Evet evet özgürdüm… O gün, daha doğrusu o gece, hayatım değişmişti.
Babam gittiyse benim ne işim vardı bu şehirde? Müjgân, kahrımı çeken karım, daha mutlu olacaktı bensiz… Onu terk ettim.*