Ömrüm güzelliklere tebessüm etmekle geçti. Her zaman iyiliğin ve güzelliğin yanında oldum. Umudu, mutluluğu, huzuru sevdiklerimde buldum. Ülkemin güzel insanlarını yetiştirmek için elimden geleni yaptım. Çünkü insan, insana en büyük armağandır; öyle bildim, öyle yaşadım. Kalem her daim dost oldu bana. Onu elime aldığımda, dünyanın tüm sınırlarını aşacak gibi hissettim. İyilikten bir ülke inşa ettim kendime. Zihnimde kalanları, güzel olanları, insana hep iyi gelen şeyleri yazmaya gayret gösterdim. Artık bahçemde o kadar çok kalem çiçeği yetişti ki onları siz güzel insanlara bu kitapla
armağan etme kararı aldım. Masum yürekli öğrencilerimin hep isteğiydi yazılarımı bir bütün hâlinde okumak. Ne yazdıysam, kalbimin diliyle, kalemimin samimiyetiyle yazdım.