Halit Ziya Uşaklıgil’in öyküleri, çocuklardan cariyelere, meczuplardan iflah olmaz âşıklara ve toplumu dengede tutan insanlara kadar zengin bir mahalle vitrini gibidir. Özellikle içinde yetiştiği sosyolojiye ait gözlemleri ve kendisine nakledilenleri öykülerinde ustaca birleştirmesi yakın geçmişteki Türk toplumu adına bir sergi izlenimi verir. Temel perspektifi ise merhamettir. Sudan’dan getirilmiş bir genç kız, İstanbul kültüründe kendine yetişmeye çalışan insanlar, savaşın ardından dağılan hayatlar, zorluklara birlikte göğüs geren aileler, çevreler ve hayvanlara kadar uzayan bu sevgi antolojisi, *insan ne güzeldir* duygusunu yüceltmektedir.

Bu seçkide, yazarın yüz elli civarındaki öyküsünden on dört tanesine yer verilerek romancılığının gerisinde kalan bu zenginlik okurun dikkatine sunulmuştur.