Mahir, babasını daha fazla üzmemek için pılısını pırtısını, her şeyden önce kitaplarını eski bir Ford arabaya yükledi, Türkiye`nin yolunu tuttu. Üç yıldır yurduna gidememişti. Aslında çok özlemişti ama Almanya’daki tatlı yaşamı bırakamıyordu. Kapıkule Gümrük Kapısına geldiğinde neredeyse toprağı öpecekti. Arabayı sıraya aldı, bekledi. 
1972 bir mart gece yarısı, gümrük memuru geldi, asık bir suratla neyi olup olmadığını sordu. O da “Kitaplar, bir transistörlü radyo ile pikap var.” dedi. 
“Arabadakileri şu masaya boşalt!” dedi. 
Boşalttı. Adam yeniden geldi. Arabanın içine eğildi, şöyle bir baktı. Bomboş araba. 
“Şimdi de doldur.” dedi. 
Şaşkındı Mahir! Ne oluyordu. Sevgili ülkesine ne  olmuştu?  İnsanlar neden böyle gaddardı?