Allah resulünün ashabı arasında aşırı şakacı yönümle daha çok İslam’ın gülen ve güldüren yüzünü yansıtıyordum. Sempatik bir yapım vardı. Simam, göreni güldürecek bir yapıdaydı. Rabbim, beni de böyle yaratmıştı. Ciddi olmaya
çalışsam da tipim elvermiyordu. Zaten beceremiyordum da. Allah resulünün gülmesi için bir şey yapmama gerek kalmıyordu. Beni her gördüğünde zaten gülüyordu. Allah resulü ile tanışmamış olsaydım, İslam’la şereflenmemiş olsaydım ben bir hiçtim. Şakacı kimliğimle temayüz etmeme bakmayın bütün savaşlarında, en zor anlarında ben hep yanında oldum. Allah resulünü savaşta da barışta da bir gölge gibi taki ettim. Bedir, Uhud, Hendek başta olmak üzere bütün savaşlarında onunla beraber oldum.