Benim Burdur’um Saat Kulesi’nden yükselen çan sesleriyle yanı başındaki Ulucami’den çıkan ezan seslerinin birbirine karıştığı kozmopolit Burdur’un uzantısıydı. İstasyona giren tren seslerinin tüm kente yayıldığı, bakırcılar çarşısından tak tuk seslerinin eksik olmadığı, Burdurspor’un ikinciliği salladığı dönemde stadyumdan yükselen “mavi pembe, gönlüm sende” tezahüratlarının birbirine karıştığı bir ildi. Benim Burdur’um bakır kaplarda güzelim Burdur yemeklerinin yendiği, Mamak’ta üretilen testilerde testi kebaplarının yapıldığı, al yanaklı Burdur kızlarının evlerinde halı ve kanaviçelerde özlemlerini dokuduğu bir rüyaydı...