Başımı dizine koyduğumda, 

Bir mucize var olurdu hayatımda, 
Tek ağrı kesici ilacım,

Bu dünyada var olan tek kızıma adını verdiğim,                                                 

İnanılmaz cefa çeken canım babaannem 

Öğrettiğin gibi zorlukların ardından kolaylık geliyor.                                                                                                               

Olmaz dediğim ne varsa bir bakıyorum çoktan olmuş.                                                                                          

Ve yine tekrar tekrar anlıyorum. 
İnsan, kendi acılarını, 

Yine kendi acılarıyla unutuyormuş…