Bir erkek ya da iki erkek... Beş kadın ya da bir kadın... Bir roman ya da bu roman... Bir romanın yedinci sayfası ya da bu romanın yedinci sayfası... 1950 sonrası Avrupa şiirinin ustalarından Inger Christensen’den (1935-2009) bir anlatı başyapıtı. Ingeborg Bachmann tadında bir tutku sarmalı... Bu kitap için “Amacım, varolmayan bir dünyayı var kılmak” diye yazmıştı Christensen.

“Azorno (roman olarak) sayfalarından kendi oluşumuyla birlikte kişisel kimlik oluşumu üzerine yaşam fışkıran, uyarıcı bir roman olma özelliğini hâlâ koruyor.
Yenilikçilik akımının doruğunda, 1967’de yayımlanan bir roman deneyi.”

- Anders Juhl Rasmussen, Kristeligt Dagblad

“Azorno Inger Christensen’in poetikasını oluşturan ikiyönlülük –sanat gerçeklik üzerinedir ama gerçeği işleme biçimi her zaman gerçekdışı olabilir– görüşünü sürdürmekte.”

- Thomas Bredsdorff

“[Inger Christensen] iç dünyamı değiştirdi.”

- Siri Hustvedt