"Sevgi evrenin anadilidir."

Göbeğinin çukuruna çığlık çığlığa yapışan gözleri görmek istemiyordu utancın yırtıcı yüzünü…

Gözkapaklarını araladı; gece ile gelen zebani gitmişti, buna sevindi.

“Kalk” diyen sesleri duymadı. “Orospu” diye bağıran kadının çığlığını bedeninin her zerresi ayrı ayrı titreyerek aldı. “İşte kocamı yoldan çıkaran fahişe bu…”
diye nara atan kadının her sözü suratında tokat gibi patlıyordu.

Karınca ayaklı gece de güneşi yuvarlıyordu inine… Ayın son halini görmek için günışığını siyaha boyadı gözkapaklarıyla… Tılsımlı bir ses gördü kulakları.
Sonra siluetini. Silueti karıştı o sese aktı zihnine… Usul usul okşadı, ardından uzaklaştı. “Kendini almadın” diye inledi. Dönüp baktı ona, sonra bal rengi gözlerine karıştı gitti.