Bu çalışma, modern şehir mekânlarının geleneksel kültür unsurlarıyla kurduğu etkileşimi, Unkapanı Plakçılar Çarşısı, İstanbul Manifaturacılar Çarşısı ya da kısaca İMÇ olarak bilinen çarşı örneği üzerinden incelemektedir. 1960’lı yıllarda inşa edilen ve dönemin modernist mimari anlayışını yansıtan İMÇ, yalnızca ticari bir merkez olmanın ötesine geçerek farklı sanat ve kültür biçimlerine ev sahipliği yapmıştır. Bu bağlamda yazar, İMÇ`nin sosyo-kültürel yapısını merkeze alarak, mekânın geleneksel sözlü kültür öğelerinden biri olan âşıklık geleneğiyle nasıl bir temas kurduğunu araştırmaktadır.
Çalışmanın temel amacı, âşıklık geleneği gibi köklü bir sözlü anlatı formunun, kentleşme sürecindeki mekânlarda nasıl temsiliyet kazandığını ve bu temsilin hangi bağlamlar üzerinden üretildiğini ortaya koymaktır. Kitap hem arşiv taraması hem de alan araştırması yöntemlerinden yararlanarak, âşıkların İMÇ’deki varlığını, performanslarını ve bu performansların çarşının kimliğine katkısını çok boyutlu bir biçimde analiz etmektedir. Böylelikle geleneksel ile modernin kesişim noktasında özgün bir kültürel etkileşim alanı olarak İMÇ’nin, âşıklık geleneğinin yaşatılmasında oynadığı rol ortaya konmaktadır.
Doç. Dr. Uğur DURMAZ