* Şairin dediği gibi benim de yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
‘Beni senden çıkar geriye ne kalır bilemem, onu yalnız sen bilirsin. Ama anladım ki benden seni çıkar geriye pek bir şey kalmaz.’
Geriye kaç zaman kaldı, ne kadarım doğruya mayalanmış bilinmez. Sana ne kattım, ne götürdüm ölçülmez.
Bu sabah hemen yanı başımda uyurken sen, ben buydum.
Ve bunu da yazdım.
…
Eğer yazıyorsam, ‘O’ ya uyuyordur ya da meşguldür.
Ama bana çok yakındır.
Şimdi sizin de yanı başınızda duruyorum anılarımla.
Sevdiklerinizin mümkün olduğunca yanı başında kalın, hoşça kalın…*

***
Özkan İrman, hayat arkadaşına ithafen *yanıbaşında ve anıbaşında yazılan* Arkası Yarın Mektuplar serisi ile denemeleri, eleştirileri kimi zaman da öyküleri ile kesişen iç yolculuğunu okuyucularıyla paylaşarak zamana iz bırakıyor…