Bu arada ilginç bir deneyimim oldu. Kötülük borusunu yıktım. Tam bir kepazelikti. Arınma ayini olduğunu düşlemiştim oysaki. Elbisem battı ki bu, kayda değer bir ayrıntı. Çünkü o iğrenç, büyük kule biçimindeki borudan sızanlar saf kötülüktü. Ateş hattına atılmış kutsal bir parça gibi lanet okudum. Bahar gününde giydiğim puantiyeli elbisem battı. Borunun yıkımı gürültülüydü. O ses hâlâ kulaklarımda.

“Gözün aydın” dedi melekler. Kötülük çağı bitti. Serinlik çağı başlıyor.

Satre gezegeninde uyanırken, Kalpleri Soğutma Merkezi’nde sıra beklerken, kötülük borusunu yıkarken... Çiçekçi dükkânında, psikolog odasında, yolculukta, adliye koridorunda… Arıza yapmış karakterlerin fantastik ve gerçek mekânlarda anlık fotoğrafının çekildiği kelebek kanadında öyküler…