Kitap boyunca, hikayelerin dijital ortamlarda nasıl çoğaldığı, sosyal medya kullanıcılarının bu anlatıların birer parçası hâline nasıl geldiği ve her bir paylaşımın bir başka hikâyeyi nasıl doğurduğu tartışılmaktadır. Bu süreçte, sözlü kültürden dijital kültüre uzanan insanlık tarihinin en köklü eylemi olan anlatının biçim değiştirse de özünü koruduğu görülmektedir. Walter Ong’un sözlü kültür yaklaşımlarından Henry Jenkins’in transmedya hikayeciliği kavramına kadar uzanan teorik çerçeve, kitabın arka planını oluştururken sosyal medyada gerçekleşen çağdaş anlatı pratikleriyle birleşmektedir. Seyahat influencerları bu bağlamda dijital çağın yeni anlatıcılarıdır. Onların hikayeleri yalnızca birer gezi paylaşımından ziyade katılımcı kültür, dijital emek ve kolektif zekâ kavramlarının iç içe geçtiği, çok katmanlı bir iletişim biçiminin yansımasıdır. Takipçiler ise bu hikâye evreninde sessiz izleyiciler olarak kalmamakla birlikte anlamı kuran, hikâyeye yön veren aktif katılımcılardır. Böylece her paylaşım, bir diğerini doğuran ve her platformda yeni biçimlere bürünen bir anlatı halkası oluşturmaktadır.