Eser, Hz. İbrahim olarak bilinen inancın ateşiyle tutuşmuş bir yüreğin hikâyesidir. Putlarla dolu bir çağda, gökyüzüne bakıp kalbinin sesiyle evrene haykıran bir hakikat arayıcısının yolculuğudur bu. Bereketli Mezopotamya’nın bağrında doğan Hz. Berhim, Nemrut’un zulmüyle kararan bir çağda, aklın ve kalbin birlikte yürüdüğü bir hakikat yolcusu olmuştur.
     Daha çocuk yaşta sorgulamaya başladı hayatı. Güneşe baktı, battı. Aya döndü, o da kayboldu. Yıldızlara umutla yöneldi, ama onlar da sönüp gitti. O ise, batmayanı, yok olmayanı arıyordu. Sonunda buldu. Putları kırdı, ateşe atıldı… Ve sonra, açlıkla, tehlikeyle dolu yollara düştü. Kenan diyarına, Mısır’a, Mekke’nin çorak topraklarına uzanan bir yolculuktu bu. Her adımı bir imtihan, her imtihanı bir duaydı. Oğlunu kurban etmeye yürürken bile yüreği titremedi; çünkü inancın ve yeni bir dünyanın arayışındaydı.
     Hz. Berhim yalnızca bir peygamber değildi; o, bir ümmetti. Tevhidin özü, hakikatin sesi, sabrın, adaletin ve sadakatin sarsılmaz bir militanıydı. Hakk’a yürüdü, ama ardında yanan bir inanç meşalesi bıraktı.
     Eser, bir çağın sesini, duygusunu ve hakikatin derin akışını, edebi bir dille ve içten gelen duygularla yoğurarak anlatıyor.