Bay Ashley Sampson, bu kitabı yazmamı önerdiğinde, adımın kitapta geçmesine izin verilmemesini istedim, çünkü acılar hakkında gerçek düşüncelerim, o denli güçlü olacaktı ki, bu düşüncelerin kimden çıktığı bilindiği taktirde gülünç karşılanacaktı. Bu talebim olumlu karşılanmadı, ama Mr. Sampson kendi ilkelerime uymadığımı söyleyen bir açıklamayla önsöz yazabileceğimi belirtti. İşte şimdi, bu sevindirici görevi yerine getiriyorum. İyi yürekli Walter Hilton’un sözlerinden aktarma yaparak, bir itirafta bulunayım: “Kendimi, söylediğim şeyleri gerçekten hissetmekten o denli uzak buluyorum ki, merhamet diliyor ve hissedebilmeyi arzuluyorum.” Ama aynı nedenle, insanların bana getiremeyecekleri bir eleştiri var. Hiç kimse “Yara almamış biri yara izleriyle alay eder” diyemez, çünkü ciddi bir acının hayalinin bile tahammül edilemez olmadığını asla düşünmedim. Bu düşmanı küçük görme tehlikesine asla düşmeyecek birisi varsa, o kişi benim. Şunu da eklemeliyim: Bu kitabın tek amacı, acıların yarattığı düşünsel sorunu çözmektir. Sabır ve dayanma gücünü öğretmek gibi çok daha yüce olan bir görev için kendimi yeterli sayacak akılsızlıkta olamam. Acıların doğduğu yerde, küçük cesaretin büyük bir bilgiden, küçük bir anlayışın büyük cesaretten daha çok yardımı dokunur. Tanrı’nın sevgisi ise en büyük yardımcıdır.