İnşa edilen her şey bir temel üzerine kurulur. İster eğitim olsun bu ister gökdelen, ister bir insandan bahsedelim ister ülkeden... Orada bir yerde, bildiğimiz yahut bil(e)mediğimiz bir kök, bir kaynak muhakkak vardır. Kendisiyle tanışmak için yola çıkanlar da nereden geldiğini anlamak için arkaya bakanlar da bu memba ile muhakkak karşılaşacaktır; taammüden yahut irticalen. Doğan Pamir, tesadüfen eline geçen sarı defterde kırmızı mürekkeple yazılmış yazıları okurken başka birinin hayatının izini sürdüğünü sanıyordu; aynı toprakların farklı zaman ve yerlerinde, aynı kaynaktan beslendiklerini bilmeden... Antikacı ile devrimcinin iki ortak noktası olabilir: Bugünü bir veri olarak kabul etmemeleri ve tarihin onlara bir görev vermiş olduğunun farkında olmaları. Her ikisine göre de tarih onlardan hizmet bekler. Nedir bu hizmet? Yaşatmak... Bu sözün sahaflar için de söylendiğini kabul edebiliriz. Sararmış kitap sayfalarında ya da kurt yenikleriyle dolu bir masada geçmişi yaşatmak... Şunu sorabilirsin: Şart mıdır geçmişi bugüne taşımak? Unutma ki bugün dediğin, o geçmişin üstünde yükselir ve onun devamıdır.