Büyük bir yoksulluk, büyük bir çaresizlik içindeki insanın büyük korkulan, büyük kahrı, büyük kederi içinde kalıyorsunuz roman boyunca, yanınızda yumruğunuz sıkılı. Can acıtan, can parçalayan yapyalın bir gerçeklikle yüreğiniz darala darala Yoksulluğun Tarihi’ne şahit tutuluyorsunuz.

Ali Asker Barut

"Bu dünyada ne çok Abduk var, kimse Abduklan görmüyor, Allah baba da...’1 Bu kadar yaşayan bir roman okuduğum çok azdır benim... İçindeydim, Abduk’tum, muhtardım... Kimi zaman gözlerimden yaşlar aktı, kimi zaman buruk bir tebessüm belirdi yüzümde, kimi zaman insan oldum, kimi zaman da insanlığımdan utandım... Haykırmak istediklerimi bir duyan olmuş dedim, görmezden gelinenleri biri görmüş! Neyzen Tevfik oldum kimi zaman, bu çağda bu şekilde bir romanda anılmakla yüceldim. Bu cinsiyetsiz kitabı, bu azın yanında duran kitabı, bu inancı bilen ama onu göklere taşımadan önce insanlıkla harmanlayan kitabı çok sevdim... Okuru onu hisseden ve benimseyenler olsun... Yolu uzun olsun... Emeğine sağlık, Abduk’un buruk bıraktığı yüreğimle kucaklıyorum seni...

Gözde Topal

Ankaracı yazar son romanında benlik kavgasına tutuşup gözünü kulağını her şeye özellikle de ihtiyaç sahiplerine kapatmış olan bizleri, gözlemlediği penceresinden, yaşamın ta içinden yazarak, bizlere bizi sunuyor bir nevi. Gözü, kulağı ve gönlü açabilecek bir roman, hayatın içinden, nefes alan ve aslında nefes olan bir roman...

Sena Demirel