Renksiz ve tekdüze yayıncılık ortamında podcastler dinleyici için bir açılım olmuştur. Podcast kökeni ses olan, radyonun anlatı yapısını kullanan, samimiyete dayanan, kullanıcı ile konuşan, anlatan ve dinleyicinin yönlendirmesine izin veren bir mecradır. Günümüz insanı bilgi edinme arayışı içerisinde her gün bilgisayarından ya da cep telefonundan doğru ve güvenilir bilgi arayışındadır. Ana akım medyaya duyulan güvensizlik dinleyiciyi büyük sermaye grupları tarafından yapılan yayınlardan çok, tek başına reklam ve sermaye ilişkilerinin dışında yayınlar yapan gazetecilere ve kişilere yöneltmiştir. Türkiye’de dinleyicinin güvenilir ve doğru habere duyulan özlemi ve açlığı, gazete ve kanallara mecburiyetin kalkması, henüz sansürün ve linç kültürünün uğramadığı bir alan olarak podcastlere yönelinmesine neden olmuştur. Ana akım medya ortamında uzaklaşan dinleyici yeni sesli kültür olarak tanımlayabileceğimiz podcastlerle tanışır. Sadece habercilik açısından değil içerik çeşitliliği açısından da podcastler radyoya oranla çok geniş bir bilgi alanına seslenmektedir.

Podcastler, farklı azınlıklardan ve ilgi alanlarından insanların kendi özel ilgi alanlarına seslenen, coğrafi olarak dağınık dinleyicileri birbirine bağlayan, kendi dillerinde söylemleri üretip ‘yayınlayabildikleri’ yeni bir mecradır.