Yazmak bir budama işidir aynı zamanda. Dallarına kıyamayan, ağacını kaybeder. İnsana yaraşan, sözü azaltırken anlamı çoğaltmaktır. Yeter ki ortaya çıkarmak istediği cevherin bir kıymeti olsun. Mahfazanın sade olması bakışları zarftan mazrufa çevirir. Kalabalık azaldıkça belirginleşir hakikat. Su toprağın ve taşın süzgecinden geçerek tatlanır ve pınara dönüşür. Altın dahi yerinden çıkarılmadan önce toz topraktır. Yerinden çıkarıldıktan sonra da altın denemez ona. Kollara bilezik, boyunlara kolye olabilmesi için ateş eleğinden geçmesi gerekir cevherin.
Yazarlık ancak talep edenin; disiplin ve iradesini koruyarak çalışanın kaleminde hakiki bir karşılık buluyor. Yazmak hayat içinde yeni bir hayattır, diyor A. Ali Ural. Fakat o hayata ulaşmak hiç de kolay değil. Bilgi, deneyim ve sabırla aşılabilecek engeller var yazarın önünde. Kendi sesini bulmak için çıkılan yolda hevesle isteği, yüzeysellikle derinliği, taklitle özgünlüğü ayırmayı öğrenecek temrinlere ihtiyaç duyuluyor. Yazmak tevarüs edilen bir yetenek değil, eleştirel bir çalışmayla gün yüzüne çıkan bir özge cevherdir, diyen A.Ali Ural, şair ve yazar kimliğinin yanı sıra edebiyat üzerinde düşünen, yazmanın keşfedilmemiş yollarını araştıran bir akademisyen. Masasındaki el yapımı kâğıda otuz yıldır sabır ve dikkatle yazarlığın yol haritasını çiziyor. Modern zamanların atölyeleriyle kadim geleneğin usta–çırak çizgisini buluşturan, kişisel farklılıkları gözeterek her kalemi kendi mecrasına yönlendiren özgün bir yol haritası “Yazarlığa Giriş”.