Derdinizi anlatacak ve hatta omuzuna başınızı koyup ağlayacak bir dostunuz mutlaka vardır. Onu bulun, derdinizi anlatın ve içinizden geliyorsa ağlayın.

Bırakın o erkekler ağlamaz safsatasını.

Anlatmak belki derdinize deva olmayacak, gideni de getirmeyecek ama acınızın azaldığını ve çok rahatladığınızı hissedeceksiniz.

Bence deneyin ve bu, *İnsanlar ne der* takıntısını da yıkın artık.

Gerçekten toplumsal bir hastalık bu.