Bazı yaralar kabuk bağlamaz. Bazı hikâyelerse susarak anlatılır…

Adar, hayatın içinde eksik kalmış bir cümle gibi. Yorgun, suskun ve kırık. Geçmişin yüküyle yürürken, bir sabah karşısına Zey çıkar. Başörtüsünün ardında derin bir hikâye taşıyan bir kadın… Sessizliğiyle konuşan, dokunmadan iyileştiren biri.

Onlar, iki yaralı kalp. Ve belki de, birbirine yaslanarak tamamlanan bir bütün.

Ama her aşk kolay değildir. Hayatın acımasızlığı, kayıpların ağırlığı ve kaderin cilvesi her adımda onları sınar. Birlikte büyürler, birlikte parçalanırlar. Kimi zaman gözyaşında, kimi zaman bir vedada yeniden bulurlar birbirlerini.

Bu roman; bir aşkın, bir kaybın ve yeniden ayağa kalkmanın hikâyesi.

Adar`ın kaleminden dökülen satırlar, sadece kendi acısına değil, okuyanın kalbine de dokunuyor.

Çünkü herkesin içinde bir “yaralı kalp” vardır…

“Sevmek cesaret ister… Ama bazıları, sevdikçe daha çok eksilir.”