“Tomrisciğim, ne yaşamlar sürülüyor bu evlerde. Gülünüyor, ağlanıyor, kavga ediliyor, sevişiliyor; insanlar birbirlerini öldürüyor, çoğaltıyor… Her evde bir öykü yazılıyor aslında.”
***
Zaman göz açıp kapayıncaya dek, saçlarda beyaz yaldızlar, yüzlerde hüzünlü çizgiler bırakarak geçmiş, geride yalnızca anılar kalmıştı… Şimdiki aklım olsa, her şeyi çok farklı yaşardım, diye geçirdi içinden. O zaman değerini bilmediğimiz pek çok şeyin aslında ne kadar önemli olduğunu ne yazık ki yıllar sonra, onları yitirdikten sonra anlıyoruz…