Atıldığı kör kuyudan çıkmayı hiç beklemeyen bir kızdı o;Kalbi kırgın, ruhu hasta, bedeni yorgun küçük bir kız. Ve onu kurtarmaya yemin etmiş bir çocuktu karşısındaki;Kalbi inatçı, ruhu aşık, bedeni yaralı küçük bir çocuk.

Hani bir ata sözü var ya, `Yalancının mumu yatsıya kadar yanar.` diye. Yatsıya az kalmıştı, farkında değildim.Farkında olmadığım bir diğer şeyse; yatsı vakti gelince ortaya çıkacak yalanların benimkilerle sınırlı kalmayacağıydı.